کتاب رزیدنت اویل 5

اواخر سپتامبر در حوالی شهر بزرگ؛ یک روز آفتابی بود، اما کارلوس که به سمت دفتر منطقه می­رفت می­توانست اولین نجوای پاییز را حس کند. هوا که به نوعی رقیق می­شد و برگ­ها که روی شاخه­های بالای سرش شروع به پژمرده شدن کرده بودند. البته اینجا درخت های زیادی نبود؛ آپارتمانش در لبه­ی ناحیه­ی صنعتی وسیعی بود- چند تا کارخانه­ی دودگرفته­ی قطعه­سازی، محوطه­های نرده­کشی شده که گیاهان هرزه آن ها را پوشانده بودند و زمین­هایی که به نظر انبارهای متروکه می رسیدند. دفتر U.B.C.S. در واقع انبار کالای بازسازی شده ای بود که در محوطه­ای متعلق به آمبرلا قرار داشت، دور آن مجتمع حمل و نقل تقریبا پیشرفته­ای بود که محل فرود برای هلیکوپتر و باراندازهای کاملی داشت. امکانات خوبی بودند، اما کارلوس باز هم در تعجب بود که چرا یک ناحیه­ به این کثیفی را انتخاب کرده بودند. واضح بود که می توانستند از عهده­ی جاهای خیلی بهتری بر بیایند.کارلوس که از خیابان “اورت” بالا می رفت، ساعتش را چک و راه رفتنش را کمی تندتر کرد. دیرش نشده بود، با این حال می­خواست قبل از توضیح عملیات به آنجا برسد و حرف های افراد دیگر را بشنود. هیرامی گفته بود که آن ها همه­ را خبر کرده بودند، چهار گروه، سه جوخه­ی ده نفره در هر گروه، در کل یکصدوبیست نفر. کارلوس در جوخه­ی A از گروه D یک سرجوخه بود؛ نحوه­ی تعیین این جور مسائل مسخره بود، اما خب به نظرش لازم بود که همه­ی افراد قابل پیگیری باشند. کسی حتما چیزهایی می­دانست …