روانشناسی تحلیلی

کتاب «روانشناسی تحلیلی» یا سخنرانی های مقدماتی روانکاوی (به آلمانی: Einführung in die Psychoanalyse) مجموعه ای از سخنرانی های ارائه شده توسط زیگموند فروید ، بنیانگذار روانکاوی ، در سالهای 1915–1917 است (منتشر شده 1916–1917 ، به انگلیسی 1920) . در این 28 سخنرانی ، یک ارزیابی اولیه از دیدگاه های وی در مورد ناخودآگاه ، رویاها و نظریه روان رنجوری به خواننده ارائه می شود. این کتاب یکی از مهم ترین آثار فروید است . با این حال ، برخی از مواضع ذکر شده در مقدمه روانکاوی متعاقبا در کارهای بعدی فروید تغییر می یابد یا تجدید نظر می شود. فروید در سخنرانی های مقدماتی سه بخشی خود ، با آغاز بحث در مورد لغزش های زبانی در قسمت اول ، رفتن به رویاها در قسمت دوم و تنها مقابله با روان رنجوری ها در قسمت سوم ، موفق شد ایده های خود را به گونه ای محکم پی ریزی کند. فروید با استفاده کامل از فرم سخنرانی ، توانست با مخاطبان خود درگیر جدال پر جنب و جوش شود و خواننده / شنونده را دائما درگیر بحث کند ، تا نظرات آنها را بپذیرد و با ایرادات احتمالی آنها برخورد کند. این کار به خواننده آشنا با مفاهیم فروید اجازه می دهد تا منطق استدلال های خود را دوباره بجویند و نتیجه گیری های خود را دنبال کنند.در کتاب روانشناسی تحلیلی ، کسانی که در مورد رویاها و اضطراب / زندگی غریزی کنجکاو هستند می توانند اطلاعات بسیار مفیدی از سازوکار ناخودآگاه بدست آورند.