کتاب روانشناسی گروهی و کندوکاو در من

روان شناسی گروهی و کندوکاو در من نام کتابی از فروید است که در سال ۱۹۲۱ به انتشار رسید. در این تک نگاره فروید میکوشد تا یافته هایی را که از روان کاوی افراد به دست آورده است برای فهم پدیده اجتماعی تشکلهای گروهی و رفتار فرد در آنها به کار بندد. در فصل نخست «درآمد» او توضیح میدهد که روان کاوی از همان ابتدا نوعی روان شناسی اجتماعی بوده است زیرا روان کاوی فرد را در حالتی تک افتاده و منزوی یا به قول معروف در خلا بررسی نمی کند؛ بلکه رابطه او را با پدر و مادر معشوق پزشک و دیگر افراد مهم زندگی اش مورد مطالعه قرار میدهد تک افتادگی با انزوا یا به قول فروید «فارسیسیسم») نوعی حالت آسیب شناختی است و تنها این وضعیت است که شایسته نام زوان شناسی فردی است حال آن که فرد در حالت طبیعی به گونه ای درون ذاتی با دیگران در ارتباط است.