فلسفه اخلاق در ایران معاصر

مباحث فلسفة اخلاق در یونان باستان در ذیل موضوعاتی چون خیر و فضیلت مورد توجه بوده است. در دورة میانی تاریخ فلسفه، یعنی در دورة فرهنگ و تمدن اسلامی، زمینه ها و بسترهای بالقوه یا بالفعل مباحث بنیادی و ریشه ای در اخلاق را می توان مشاهده کرد. نخستین منبع حوزة بحث از مباحث نظری اخلاق، به کلام اختصاص دارد و جرقه های آغازین مباحث فلسفة اخلاق را می توان در نزد متکلمان ملاحظه کرد. در حوزة فلسفه نیز، در مبحث عقل عملی می توان شاهد نظریاتی دربارة فلسفة اخلاق بود. متفکرین بسیاری دربارة فلسفة اخلاق، نظریاتی را ارائه داده اند. اما در دوران معاصر ایران، نخستین آرای فلسفی جدید دربارة فلسفة اخلاق را باید در آثار تقی ارانی و محمدعلی فروغی جست وجو کرد. کتاب حاضر دربارة اندیشه های فلسفی برخی از متفکران معاصر ایران هم چون علامه محمدحسین طباطبایی، محمدتقی جعفری، عبدالکریم سروش، مهدی حائری یزدی، مرتضی مطهری، مصباح یزدی، رضاداوری اردکانی، عبدالله جوادی آملی و… دربارة مباحث فلسفة اخلاق است. کتاب با مقدمه ای کلی بر فلسفة اخلاق در یونان به عنوان خاستگاه چنین مباحثی آغاز شده است. همچنین از آنجا که بخشی از موج جدید فلسفة اخلاق در ایران مربوط به ورود مارکسیسم در ایران است. نگارنده فلسفة اخلاق مارکسیستی از نوع ایرانی و برخی در آثار در این حوزه را نیز، نقد و بررسی کرده است.