رابطه میان فلسفه و سخن می پردازد و می کوشد تا نشان دهد نقش سخن در عالم اندیشه تا چه اندازه مهم و بنیادی است.دینانی در مقدمه کتاب تأکید می کند که فهم فلسفی یا فکر علمی همیشه و هر جا در زبان اتفاق می افتد و به همین اعتبار، زبان ظهور اندیشه است و سخن مظهر فکر و خرد به شمار می رود.وی با اشاره به اینکه مرزهای جهان انسان همان مرزهای زبان اوست این نکته را نیز مورد توجه قرار می دهد که زبان اجتماعی ترین پدیدار عالم است و انسان به حکم داشتن زبان بالذات یک موجود اجتماعی به شمار می رود. اما باید توجه داشت که آنجا که زبان هست انسان و جهان نیز حضور دارند و به واسطه زبان، انسان در جایگاهی قرار می گیرد که که نه تنها به آنچه هست و آنچه بوده است آگاهی پیدا می کند بلکه نسبت به آنچه اکنون نیست نیز آگاه می شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.