محمد بن مرتضی، معروف به ملا محسن فیض کاشانی (۱۰۹۰-۱۰۰۷) در دوره پادشاهی شاه عباس دوم زندگی میکرد و در مشرب فلسفی و عرفانی پیرو فیلسوف و حکیم برجسته ملاصدرای شیرازی (۱۰۴۵-۹۷۹ق) بود. او مانند حکیم ملاصدرای شیرازی برهان و حکمت را با تصوف و عرفان جمع کرد و با استفاده از تعالیم قرآن کریم و احادیث اهل بيت (عليهم السلام) توانست صبغه دینی حکمت را به طور چشم گیری تقویت کند. با اینکه فیض کاشانی در شأن فقاهت خود به اخباری بودن معروف بود، در حوزه علوم عقلی و نقلی و تفسیر و معارف اسلامی و اخلاق تألیفات گرانبهایی دارد.
فیض کاشانی، افزون بر آثار فلسفی و عرفانی و فقهی در حوزه شعر و ادبیات عرفانی نیز ید طولایی داشت. وی معمولاً به شیوه جلال الدین مولوی و خواجه حافظ شیرازی شعر می گفت و اغلب غزلیاتش بیان مکنونات قلبی او بود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.