کتاب مجموعه اشعار فدریکو گارسیا لورکا 2

اگر دستانم میتوانستند ماه را بچینند.

نامت را در شب های تاریک

 بر زبان می آوردم هنگامی که ستارگان برای بلعیدن ماه می آیند.

و پنهان ترین سایه ها نیز خفته اند

و من همچون ساعت دیوانه ای که زنگ زمان های مرده را می نوازد

خویش را تهی از شور و شعف می یافتم.

و نامت را در تاریکی فریاد میکردم

بیگانه تر از همیشه.

دورتر از تمامی ستارگان می یافتم.

اندوهناک تر از باران خسته.