کتاب من بی ما

از متن کتاب:

ـ عین این انسانای غارنشین یه آتیش به پا کنیم. تو بری شکار، من مراقب بچه هامون باشم.
صدای خنده ایمان در غار چند برابر می شد و هنوز در گوشم بود. نگاهم روی سکو نشست. ایمان را دیدم که با لبخند دستش را به سمتم دراز کرده بود و می گفت: ـ بیا بالا
ایمان نبود و من به همان سمت رفتم. دیگر به کمکش احتیاج نداشتم. چشم چرخاندم تا اسم خودم و او را پیدا کنم. صدای خودم در سرم پژواک شد…