کتاب نامه ای از زندان بیرمنگام

بخشی از کتاب نامه ای از زندان بیرمنگام:

در حالی که این‌جا، در زندان شهر بیرمنگام محصور شده‌ام، به بیانیهٔ اخیر شما برخوردم که فعالیت‌های حاضرم را «غیر عاقلانه و نابهنگام» خوانده بودید. به‌ندرت به انتقادات علیه کار و عقایدم پاسخ می‌دهم. اگر بخواهم به تمام انتقاداتی که از روی میزم می‌گذرند پاسخ بدهم، منشی‌هایم در طول روز برای کار دیگری جز نامه‌نگاری‌های این‌چنینی وقتی نخواهند داشت، و من نیز برای انجام کارهای سازنده وقتی نخواهم داشت. اما از آن‌جایی که احساس می‌کنم شما مردانی با حسن نیت راستین هستید و انتقادات شما خالصانه مطرح شده‌اند، می‌خواهم سعی کنم و با واژه‌هایی که امید دارم صبورانه و منطقی باشند به بیانیه‌تان پاسخ دهم.

از آن‌جایی که تحت تأثیر دیدگاهی قرار گرفته‌اید که مخالف «ورود خارجی‌هاست» فکر می‌کنم باید اشاره کنم که چرا این‌جا در بیرمنگام هستم. افتخار آن را دارم که به‌عنوان رئیس کنفرانس رهبری مسیحی جنوب خدمت کنم، سازمانی که در تمام ایالت‌های جنوبی فعال و دفتر مرکزی آن در آتلانتای جورجیاست. ما در جنوب کشور حدود هشتادوپنج سازمان وابسته داریم، و یکی از آن‌ها جنبش مسیحی آلاباما برای حقوق بشر است. به طور مداوم با مجموعه‌های وابستهٔ خود کارمند، و منابع مالی و آموزشی مبادله می‌کنیم. چند ماه قبل مجموعهٔ وابستهٔ ما این‌جا در بیرمنگام از ما خواست آماده باشیم تا در صورت نیاز، در اقدام مستقیم صلح‌آمیزی شرکت کنیم. ما بی‌درنگ موافقت کردیم، و وقتی موعد مقرر رسید به قول‌مان عمل کردیم. بنابراین من به همراه چندین نفر از کارمندانم این‌جا هستم، چون به این‌جا دعوت شده بودم. من این‌جا هستم چون این‌جا تعهدات سازمانی دارم.

اما از آن مهم‌تر، در بیرمنگام هستم چون بی‌عدالتی این‌جاست. درست همان‌طور که پیامبران سدهٔ هشتم پیش از میلاد روستاهای‌شان را ترک کردند و «پروردگار این‌گونه فرمان داده است» را فراتر از مرزهای شهر محل سکونت‌شان با خود بردند، و درست همان‌طور که پولس مقدس طرسوس را ترک کرد و پیام عیسا مسیح را به دورترین گوشه‌های جهان یونانی‌رومی رساند، من نیز مجبورم پیام آزادی را تا جایی فراتر از شهر محل سکونتم منتقل کنم. من هم مانند پولس باید مدام به بانگ درخواست کمک از مقدونیه پاسخ بدهم.