کتاب هرمنوتیک

در درآمدی بر فهم هرمنوتیک، لارنس اشمیت از طریق بررسی نظام مند افکار حامیان هرمنوتیک فلسفی درآمدی بر هرمنوتیک مدرن به دست می دهد. فصل یکم به بررسی افکار عالم الهیات پروتستان، فریدریش شلایرماخر، می پردازد که بنا بر استدلال او سوءفهم اجتناب ناپذیر است و اگر قرار است به درستی بفهمیم، همواره باید تفسیر را به کار بندیم. فصل دوم به بحث درباره افکار دیلتای می پردازد که مدعی است فهم در علوم انسانی اصولا متفاوت از تبیین در علوم طبیعی است و برای قضاوت بر سر این که دیگران به وسیله زبان، ژست ها، حالت های چهره و عمل چه منظور و احساساتی را می رسانند، روش شناسی خود را ارائه می کند. فصل سوم به ارائه افکار هایدگر می پردازد که با تغییر کانون توجه از تفسیر متون به تفسیری وجودی از انسان این مفهوم را به شکلی کاملا متفاوت به کار می برد. در فصل چهارم اندیشه های اخیر گادامر بررسی می شود که ساختارهای تجربه هرمنوتیکی را بررسی می کند و برتری علوم طبیعی را به عنوان مدل هایی برای حقیقت به پرسش می گیرد. فصل های پایانی نیز به برخی از نقدهای واردشده به هرمنوتیک، از جمله آثار هابرماس، هرش، ریکور و دریدا و توجه به چشم اندازهای آینده هرمنوتیک اشاره می کند.