ویرانه های دل را به باد می سپارم

احمدرضا احمدی متولد سال 1319 در کرمان است. «روزی برای تو خواهم گفت»، «چای در غروب جمعه روی میز سرد می شود»، «ساعت 10 صبح بود»، «عزیز من»، «یک منظومه ی دیریاب در برف و باران یافت شد»، «عاشقی بود که صبحگاه دیر به مسافرخانه آمده بود»، «از نگاه تو زیر آسمان لاجوردی»، «ویرانه های دل را به باد می سپارم»، «لکه ای از عمر بر دیوار بود»، «قافیه در باد گم می شود»، «هزار پله به دریا مانده است»، «نثرهای یومیه»، «ما روی زمین هستیم»، «من فقط سفیدی اسب را گریستم»، «وقت خوب مصائب»، «روزنامه ی شیشه ای»، «طرح»، «روی دریا فقط یک قایق کاغذی مانده است» و «دفتر های واپسین» از جمله مجموعه ها ی شعر این شاعرند.