کتاب ویلیام شکسپیر

در این کتاب به کمک ایده های مارکسیستی، فمینیستی و نشانه شناختی معاصر تفسیر بدیع و نافذی از قریب به اتفاق نمایشنامه های اصلی شکسپیر ارائه شده است. نویسنده با خوانش هایی نزدیک از متن نمایش نامه ها، بر شماری از مسئله ها و تعارض های اصلی هنر نمایشی شکسپیر پرتو افکنده است- عالمی علی الخصوص تضاد میان کلمات و اشیا یا بدن و زبان- و آن ها را در حوزه هایی نظیر قانون، جنسیت و طبیعت بررسی کرده است. به زعم ایگلتون، شکسپیر در کار خود با زبان و میل، مانند نوعی «مازاد» بر بدن، نقش های ثابت اجتماعی و سرشت بلاتغییر انسان رفتار کرده، اما شیوه پرداختن به این «مازاد» در نمایش نامه ها دوگانه و پهلو است؛ هم از جهتی قدرت این مازد به مثابه منبع و سرچشمه خلاقیت بشری ستایش شده است و هم، از جهت دیگر، وحشتی از نیروی آشوبناک و تخطی آفرین این مازاد در نمایشنامه ها به چشم می خورد. در زیر سطح این ابهام ها و دوگانگی ها، اما، نزاع ایدئولوژیک عمیق تری میان سنت گرایی فئودالی و فردگرایی بورژوایی به عنوان یک فرم جدید نوظهور در جریان است. ایگلتون، به کمک نظریه های مرتبط مرتبط با زبان، جنسیت و جامعه می کوشد آن چه تاکنون در نمایشنامه های شکسپیر حاضر اما پنهان مانده بود به سطح آورد و از راز و رمز هنر شکسپیر حاضر اما پنهان مانده بود به سطح آورد و از راز و رمز هنر شکسپیر پرده بردارد.