چشم انداز شعر معاصر ایران

“چشم انداز شعر معاصر ایران” به قلم “مهدی زرقانی”، اثری است که به “جریان شناسی شعر ایران در قرن بیستم” می پردازد. نویسنده با در پیش گرفتن رویکرد انتقادی و تحلیلی تلاش کرده تا نگارش این اثر، محدود به جمع آوری اطلاعات و سپس ارائه ی آن ها به صورت خام نباشد و تجزیه و تحلیل دقیقی از وضعیت شعر ایران پس از ورود به هزاره ی دوم خود، یعنی قرن بیستم عرضه کند.در اولین فصل این کتاب “چشم انداز شعر معاصر ایران”، با این سوال اساسی رو به رو هستیم که طبقه بندی ها و تحلیل های صورت گرفته در این اثر، بر مبنای کدام اصول نظری می باشد و به نوعی در این فصل، خواننده با دورنمای کلی کتاب آشنا می شود. در ادامه “مهدی زرقانی” گام اول جهت جریان شناسی شعر را برمی دارد و در آغاز سراغ سال های انتهایی دوره ی قاجار می رود؛ یعنی همان دهه ای که زمینه های فرامتنی اولیه جهت تحول و دگرگونی سنت های ادبی و آداب اجتماعی فراهم شد. پس از آن نویسنده به سراغ عصر مشروطه می رود و مهم ترین مساله ی این عصر را که گذار از شعر سنتی به عرصه ی جدیدی در شعر است، مورد بررسی قرار می دهد. جریان شعری در ادامه ی پیشرفت خود به دوره ی پهلوی می رسد و ظهور شعر آزاد، ابراز گرایش های مختلف ادبی و آزمون شیوه های متنوع درباره ی شعر و ادب تجزیه و تحلیل می شود. در نهایت دوره ی حاکمیت شبه رمانتیسم، بر بنیادهای فرهنگی و اجتماعی مورد بحث قرار گرفته که در نتیجه ی آن شعر سنتی از جایگاه بلند خود به نهادهای زیرین منتقل می شود و شعرهایی همچون موج نو ظهور می یابد.