کتاب آلیس در سرزمین عجایب

آلیس در سرزمین عجایب اثری جدی و آینه تمام نمای عصر ویکتوریایی و حتی زمان حال است. دورانی که کودکان فقط نسخه ای کوچک تر از بزرگسالان بودند. آنان از خواندن داستانهای پریان و فانتزی برحذر میشدند زیرا در این عصر ادبیات باید در خدمت درسهای دنیای واقعی باشد؛ همان دنیایی که مجالی برای دیدن کودکان نداشت و یکی از واقعیت های مورد پسند آن تقلید رفتار بزرگترها بود. کارول نکات جالبی را در این اثر خاطر نشان میکند: «دودو» سنش را به رخ میکشد و دوشس اقتدار شاه را هر آنکس که بزرگتر (مقتدرتر است بر دیگران تحکم می کند همان گونه که وقتی آلیس قد بلند و درشت میشود اعتماد به نفس می یابد و همه چیز را برهم می زند همه چیز ما را به یاد داروینیسم می اندازد. این است جهان به ظاهر خیالی آلیس که تا حد زیادی نوعی محاکات جهان واقعی است. از این روست که طیف خوانندگان آلیس را نمیتوان به سادگی تعیین کرد.