کتاب چاه ارمنی

بخشی از کتاب: با خودم مرور میکنم که اول باید خیلی عادی بنشینم روی صندلی شاگرد ماشین کنار دست پسردایی دوم این که هر وقت پسردایی صلاح دید از ماشین پیاده بشوم کوله سیاه و بزرگم را بیندازم روی دوشم و بزنم به دل تاریکی این جاست که باید بشوم شیح یک شیخ سیاه پنجاه و پنج کیلویی با صدو پنجاه و هشت سانتیمتر قد بعد شانه خاکی جاده را رد کنم و بعدش هم راست دماغم را بگیرم و بروم تا جایی که پسردایی برای برگشتن به ماشینش علامت بدهد؛ مثلا بوق بزند نوربالا بیندازد یا صدا کند «افسانه.