کتاب بیان نمایشی

در جهان پرشتاب امروز، تئاتر دیگر تنها بازنمایی نیست بلکه تجربه ای است از زیستن و اندیشیدن هم زمان.
این کتاب با الهام از آراء جورج کالینگوود و آنتونن آرتو سفری است از ژرفای فلسفه‌ی هنر تا صحنه‌ی زنده اجرا؛ جایی که بیان از مرز کلام فراتر می رود و در بدن صدا و حضور بازیگر جاری می‌شود.
در این پژوهش بیان نمایشی نه صرفا به منزله ی روشی در بازیگری یا اجرا بلکه به عنوان پلی میان اندیشه و تجربه، میان فلسفه و زیست هنری بازخوانی می‌شود.
نویسنده با اتکا بر نظریه‌ی هنر به مثابه‌ی بیان در اندیشه‌ی کالینگوود و مفهوم تئاتر به مثابه ی تجربه‌ی حسی و وجودی در دیدگاه آرتو، تلاشی نو برای باز تعریف نسبت میان خلاقیت بدن احساس و اندیشه در تئاتر ایرانی ارائه می‌کند.
این کتاب تلاشی است برای پیوند میان نظریه و عمل، میان فلسفه و صحنه روایتی از خاموشی اندیشه تا فریاد بدن از تخیل تا حضور… بنابراین نگارنده با نگاهی نو به سنت های نمایشی ایران – از تعزیه و نقالی تا نمایش روحوضی و تئاتر معاصر -می کوشد پلی بسازد میان اندیشه و عمل نظریه و تجربه.