کتاب صید مرغ ماهی خوار

بخشی از کتاب:

وقتی آلبوم نی نوای حسین علیزاده منتشر شد. عده ی بی شماری فارغ از انگیزه های سازنده اش آن را به ماجرای کربلا گره زدند. می نوا در واقع صرفاً خاطرات شخصی علیزاده به زبان موسیقی بود ولی از آنجا که خیال حد و مرز نمی شناسد او این آزادی را برای شنونده ی آلبومش قاتل شد تا برداشت خودش را کند. اغلب هنرمندان و نویسندگانی هم که گوشه ی چشمی به ماجرای کربلا داشته اند در همین مسیر بوده اند؛ تاریخ را از چشم خود دیده اند و در نهایت قصدی خود را ساخته اند. اما نقد ادبی که حالا کم و بیش برای خودش در قفسه های کتاب فروشی ها بخش مستقلی دست و پا کرده به عاشورا چطور نگاه میکند؟ این همان کاری است که امیر خداوردی در صید مرغ سنگ خوار کرده است. بازخوانی واقعه ای مذهبی و حتی قدسی او سعی میکند با استفاده از ابزارهای نقد ادبی به این دو پرسش پاسخ دهد که چرا و چطور انسان مؤمن در جهانی که در دست خداست به عاقبتی دردناک گرفتار میشود؟ صید مرغ سنگ خوار تحلیلی ادبی از روایت عاشور است ولی به روایتی مثل همان واقعه ی تاریخی مشهور بلکه مثل یک داستان خیالی.