این کتاب که پیش درآمدی است بر بررسی تحول اشعار عرفانی در ادبیات سنتی فارسی، سیر تفکر صوفیانه را از آغاز (سده های چهارم و پنجم هجری) تا زمان عبدالرحمن جامی (اواخر سده ی نهم هجری) پی می گیرد. مولف که از استادان برجسته ی فارسی شناسی دانشگاه معروف لایدن هلند بوده، آثار و پژوهش های متعددی درباره ی ادبیات کلاسیک فارسی داشته است. وی پس از بررسی رابطه ی تصوف و ادبیات، پژوهش خود را با توجه به چهار نوع ادبی «لطایف عارفانی»، «موعظه»، «شعر عاشقانه» و «قصه ها و روایت های منظوم رمزی» در قالب های چارگانی و قصیده و غزل و مثنوی دنبال کرده، شاعرانی را که در هر قالب شعر صوفیانه ای سروده اند معرفی و آثارشان را به اختصار تحلیل کرده، و آگاهی هایی تازه درباره ی بسیاری از جنبه های صوری و محتوایی شعر صوفیانه در دسترس نهاده است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.