آماده برای آینده

بخشی از کتاب :

چگونه فرزندانمان را بزرگ کنیم و جوانانمان را پرورش دهیم تا بتوانند آینده ای بهتر برای خودشان و برای همه ی ما شکل دهند؟

من معلم شدم؛ چون فکر کردم می توانم برای بچه هایی مثل خودم تفاوت ایجاد کنم فکر کردم می توانم آنها و داستان هایشان را بشناسم تصور کردم باید از آن ها دفاع کنم تا مجبور نباشند ترسی را تجربه کنند که من احساس کرده بودم از آن مهمتر فکر کردم می توانم مدرک ها آموزش و کمک خود را به کار بگیرم و شرایط آنها را تغییر دهم تا چرخه هایی حاصلی را بشکنم که درباره ی آن ها یاد گرفته بودم و فکر می کردم درکشان کرده ام وقتی صحبت از آموزش است انگشت اتهام به سمت افراد زیادی گرفته می شود. والدین سرزنش می شوند؛ چون کودکانی را به مدرسه می فرستند که بی نظم، گرسنه، خسته، افسرده، معتاد به موبایل یا بدتر هستند مدارس به علت نداشتن استانداردهای بالا مجبور نکردن تمام بچه ها به رعایت آن ها و حفظ نکردن امنیت بچه ها سرزنش می شوند. دولت هم مقصر دانسته می شود که به اندازه ی کافی برای آموزش هزینه نمی کند و باعث ایجاد شرایط اجتماعی ای می شود که منجر به فقر و شکست جوامع ما خواهد شد. من این کتاب را برای دامن زدن به این منفی نگری ها نمی نویسم .