کتاب گورهای بی سنگ

گورهای بی‌سنگ روایت‌هایی است از مبارزه و تلاش برای بچه‌دار شدن. سفری است که در آن گاهی مسیرمان به اتاق‌های سرد معاینه در مطب‌های زنان و زایمان می‌افتد و گاهی سر از شیر خوارگاهی در می‌آوریم که در آن کودکانی منتظرند تا کسی آن‌ها را به سرپرستی قبول کند. بنفشه رحمانی در این کتاب ما را با عواطف زنانه‌ای آشنا می‌کند که کمتر کسی از آن‌ها حرف می‌زند. تجربیات تلخ و شیرینی را با ما در میان می‌گذارد که همیشه پشت پرده‌های حیا و تابوهای مرسوم جامعه پنهان بوده‌اند. شاهد تلاش‌های زنی هستیم که گویی بدون داشتن فرزند خود را کامل نمی‌داند و در تلاش برای پذیرش این موضوع مجبور است با سوال‌هایی تلخ، عمیق و بنیادی مواجه شود و پاسخ شخصی خودش به آن‌ها را جست و جو کند. چرا «من» نباید بتوانم بچه‌دار شوم؟ آیا لیاقت مادر شدن را ندارم؟ آیا بدون بچه هم می‌توان خوشبخت بود؟ پس چه کسی رویاهایمان را ادامه می‌دهد؟ وقتی بمی‌ریم در یاد و خاطره‌ی چه کسانی به زندگی ادامه خواهیم داد؟ آیا زندگی بعد از مرگ در وجود بچه‌هایمان ادامه پیدا می‌کند؟ آیا معنای جاودانگی این است؟