تانیا اولین نمایشنامه ی مهم و قابل تامل آلکسی آربوزف است که در 1938 برای او شهرت فراوانی به همراه آورد. به گفته ی خودش، ایده ی این نمایشنامه از تمایل معمولی به نصیحت کردن نزدیکان در رابطه با مشکلات نشئت گرفته. این نمایشنامه به موضوع حقوق فردی و اهمیت آن در ادبیات تحت کنترل سال های 1930 تا 1960 کشور شوراها می پردازد. نویسنده مجبور به تحمل ملامت های بسیاری به خاطر ابراز صمیمیت و سانتی مانتالیزم در نمایشنامه شد. در همان زمان، این ایده که کل ادبیات قرن نوزدهم روسیه در بیست صفحه از رمان لیزای بیچاره، اثر کارامازین، نهفته است در ذهن آربوزف شکل گرفت. کارامازین در آغاز کتاب خود گفته: «در احساسات، همه با هم برابرند و همه قابل ترحم اند.» صرف نظر از فراز و فرودهای سیاسی و ادبی آربوزف، در تمام زندگی هنری خود علاقه ی خاصی به حوزه ی پیچیده ی احساسات انسانی داشت.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.