کتاب الگوهای زمان

درباره‌ی کتاب :

دونالد کیریهارا به‌ جای کلی‌ گویی و ستایش انتزاعی از کنجی میزوگوچی به دورانی از سینمای این کارگردان ژاپنی می‌ پردازد که کمتر به آن توجه شده است. دهۀ سی میلادی در سینمای میزوگوچی دورانی است که هنوز توجه فستیوال‌ های غربی به او جلب نشده و کارگردان مشغول واکاوی سینما به‌ عنوان عنصری غربی است تا شیوه ی مواجهه‌ اش را با این عنصر بسنجد، یعنی یکسره در فرم سینمایی همکاران غربی‌ اش ادغام شود و یا با گسستی تام‌ و تمام، فرمی نو برای خود «ابداع» کند. او با خلق مخالف‌ خوانی که داشت، نه انتخاب اول را برگزید و نه دوم را. در عوض تخریب ارزش‌ های تثبیت‌ شده ی سینمایی، استادانه به فهم و بازشناسی آن‌ ارزش‌ ها پرداخت تا بتواند آن ارزش‌ ها را به واسطه ی سنت‌ های ژاپنی، در سینمای خود درونی کند.