کتاب مردم فقیر

مردم فقیر نخستین اثر جدی نویسنده است که بدنه‌ ی اصلی آن از نامه‌ هایی که میان زن و مردی فقیر ردوبدل می‌ شود شکل گرفته است. مردی میانسال که مسئول رونویسی از نامه‌ ها در اداره است با دختری یتیم و بیمار که از اقوام دورش است و در همسایگی‌ اش زندگی می‌کند نامه می‌نویسد و دختر نیز پاسخ می‌ دهد. میان مرد و دختر رابطه‌ ای عجیب وجود دارد، دختر به لحاظ عاطفی دلبستگی خاصی به مرد دارد و مرد حس مسئولیت بالایی نسبت به دختر احساس می‌ کند.
بلینسکی مردم فقیر را اثری می‌ داند که نویسنده‌ اش پرچم مقدس ادبیات روس، یعنی پرچم رئالیسم و بشردوستی را برافراشته نگه داشته است.
داستایوفسکی این اثر را با پیروی از سبک گوگول نوشته است.