کتاب چرندیاتی که به خود می گویم

خیلی چیزها وجود دارند که آرزو می‌کنیم کاش هرگز تغییر نکنند و به‌ناچار در مقابل چشم خود شاهد ناپایداری جهانیم. پدر و مادر عزیز من با سرعتی باورنکردنی پیر می‌شوند و من تقریباً هر روز بر این موضوع افسوس می‌خورم. اما در مورد رنج و مسائلی مانند دل‌شکستگی، بحران هویت، دوره‌های افسردگی و رقابت‌ها، می‌گوییم کاش فوراً تمام شوند و حس می‌کنیم قرار است تا همیشه با ما بمانند. به‌نظر می‌رسد زندگی برای تشدید پریشان‌حالی ما، همیشه راه تازه‌ای دارد، ما از ترس مواجهه با ناشناخته‌ها رنج می‌بریم و برای‌مان دشوار است که به خاطر آوریم، غصه هم خواهد رفت، آن‌چنانی که فقط خاطره‌ای خواهد ماند. ما نمی‌توانیم رنج، اندوه، بی‌عدالتی، بی‌ثباتی، بی‌معنایی یا اتفاقات ناخوشایند زندگی را حذف کنیم اما می‌توانیم با اصلاح خودگویی‌ها و افکارمان، شیوۀ واکنش خود را طوری تغییر دهیم که با وجود تمام ناخوشی‌ها، بالنده و غنی زندگی کنیم.