کتاب تئاتر انقراض

درباره‌ی کتاب :

کارملو بنه، بازیگر، نمایش‌ نامه‌ نویس و فیلم‌ ساز خارق‌ العاده ی ایتالیایی، در 1937 متولد شد و در 17 مارس 2002 درگذشت. او حرفه ی نمایش را در 1958 با بازی در نمایشی نوشته ی نینو ماساری آغاز کرد و در 1959 جایزه ی ساکسز دو اسکاندال را برای اجرایش در اقتباس آلبرتو روگیه‌ رو از کالیگولای آلبر کامو به دست آورد. در 1960 نخستین اثرش مایاکوفسکی تماشایی را بازی و کارگردانی و سپس در 1961 نسخه ی شخصی‌ اش از کالیگولا را تولید کرد که نشانه ی آغاز دوره ای درخشان است (و اغلب متهم به تحریک و هرزگی می‌ شد) که نه‌ فقط تئاتر ایتالیایی را متحول کرد، بلکه حدود تولید نمایشی و نظریه را هم به آزمون گذاشت. سی‌ و چند نمایش‌ نامه‌ ای که او نوشت، کارگردانی و تهیه و اجرا کرد تا حد زیادی بر اصل رادیکال اقتباس استوارند: کار در فضاهای «خالی» متن؛ حذف‌ یا «کسرِ» کلان‌ ساختارهای دراماتیک نمایش‌ نامه در جهت آشکارسازی یک منطق انقلابی «کوچک»؛ از‌هم‌ گسستن نظام تمثلی هم متن و هم تئاتر. کارملو بنه، برای یکی از تجسدهای اصلی آرتو، به شیوه‌ های مختلفی از کلاسیک‌ ها (او پنج نسخه از  هملت شکسپیر، به‌ علاوه ی اقتباس‌ هایی از مکبث، رومئو و ژولیت، و ریچارد سوم، پینوکیو نوشته ی کلودی، راهب لوییس، دن ‌کیشوت سروانتس، پانته ‌زیله نوشته ی کلایست و سالومه نوشته ی اسکار وایلد را به صحنه برد)، منحطان اخلاق‌ناباور فرانسوی اواخر قرن نوزدهم (هویسمانس، کوربیر، باربی دو آرویلی، رمبو، لافورگ)، و از آوانگاردها (ژاری، آرتو، مایاکوفسکی) الهام‌ گرفت. همچنین، او آثار شخصی خودش را هم به صحنه برد، برجسته‌ ترینشان بانوی ترکمان (اجرای تئاتری در 1966 و فیلم‌ برداری در 1968)