کتاب کلمات

خودم را با رفتن در خلاف جهت پیدا کردم، به ورطه ی غرور و جنون آزار رسانی  افتادم. یا به عبارتی به گشاده دستی رو آوردم. این یکی هم مانند مال پرستی و نژاد پرستی چیزی نیست مگر مرهمی که خودمان ترشح می کنیم برای التیام زخم های درونی و عاقبت مسموم‌مان می کند.

می خواستم هدیه ی مفیدی باشم که در جست و جوی دریافت کنند هایش است؛ خودم را به فرانسه می بخشیدم، به دنیا.

به آدم ها اهمیتی نمی دادم، اما چون در این راه با آن ها سروکار داشتم، اشک های خوشحالی شان به من می فهماند که دنیا با قدرشناسی به پیشوازم آمده است.