کتاب سایه جنگل ها

بخشی از کتاب:

همه‌شان می‌خواهند ثابت کنند زنده‌اند، اما دریغ از یکی که سند رو کند. نتیجه: حتی ابدیت هم می‌گندد. سکوتْ فاسد شده. سکوت آهسته متلاشی می‌شود. اولش سبز خالص است، کم‌کم تیره می‌شود، با دمل‌های رنگ‌باخته به سیاهی می‌زند، بعد با تکه‌های کامل جدا می‌شود و لحظه‌ای در فضا تلوتلو می‌خورد تا مثل گردوغبار ریزی روی صورت بیفتد. آن‌وقت کافی است با دست شاخ و برگ‌های سایه‌گیر را کنار زد. شاید برای صدمین بار دوباره بلند شوی، ملافه‌های خیس از عرق را ترک کنی. چشمی را باز کنی که قرمز است. از پنجره، مرد تنهایی ببینی که زیر رنگ تند رقص نور، وسط خیابان، مثل یک ربات راه می‌رود، و دلت بخواهد بمیری.