کتاب سردی و شقاوت

کتاب سردی و شقاوت، اثری نوشته ی ژیل دلوز است که نخستین بار در سال 1967 چاپ شد. دلوز در این کتاب، به شکلی دقیق و با اطلاعاتی وسیع، پرداختی فلسفی به آثار نویسنده ی برجسته ی آلمانی-اتریشی در قرن نوزدهم، لئوپولد فون زاخر-مازوخ را در مرکز توجه خود قرار داده است. دلوز در این اثر تلاش می کند تا تفسیری را از «شیوه ی عجیب و نامتعارف مازوخ در زدودن جنسیت زدگی از عشق و در عین حال، مرتبط کردن رابطه ی جنسی با تمام تاریخ بشریت» ارائه کند. دلوز نشان می دهد که مازوخیسم، مفهومی بسیار ظریف تر و پیچیده تر از صرفا لذت بردن از درد است و ارتباط مستقیمی با سادیسم ندارد؛ همانطور که دو نابغه ای که این مفاهیم را به وجود آوردند، یعنی مازوخ و ساد، از نظر سبک، فلسفه و سیاست، همانند دو قطب متضاد هستند.