کتاب مثل عکسی سیاه و سفید

فرانسوا تروفو برجسته‌ترین کارگردان سینمای موج نو فرانسه بود و این کتاب حجیم و با حاشیه‌نویسی خوب، سابقه‌ای مادام‌العمر از مکاتبات او را ارائه می‌دهد. این تصویری از شخصیت سخاوتمند و سرزنده تروفو و همچنین نظرات ارزشمند او در مورد نظریه و نقد فیلم ارائه می دهد. در این مجموعه نامه هایی به آلفرد هیچکاک، لویی مال، ژان لوک گدار و بسیاری از فیلمنامه نویسان آینده دار تروفو وجود دارد که مشتاق پرورش آنها بود. آنچه به دست می‌آید، گزارشی روشن‌تر از صنعت فیلم و یکی از تأثیرگذارترین کارگردانان آن است.این کتاب به شما اجازه می دهد نگاهی اجمالی به ذهن یکی از خلاق ترین و باسوادترین فیلمسازان قرن بیستم بیندازید. فرانسوا جوان را در سن 13 سالگی می بینیم که برای بهترین دوستش می نویسد و می خواند که چگونه عشق شدید او به کتاب در بسیاری از نامه هایش می ریزد. فرانسوا عاشق فیلم است و در کنار توانایی‌اش در نویسندگی، او را قادر می‌سازد تا در زمینه نقد و تفسیر فیلم فعالیت کند. این کتاب همچنین نامه‌های دوران سربازی‌اش را به ما نشان می‌دهد، مشکلات او در آن‌ها و اینکه چگونه او به یک مرد جوان قوی‌تر، اگر نگوییم بدبین، به سمت مردانگی پیش می‌رود. سرمایه گذاری او در فیلمسازی زمانی آغاز می شود که فرانسوا هنوز در سنین نوجوانی خود است. ما شاهد جوانه زدن فیلم هایی مانند 400 ضربه، فارنهایت 451 و عشق و وفاداری پایدار او به همه چیز هیچکاک هستیم. با گذشت سال‌ها، ما شاهد فراز و نشیب‌های حرفه‌ای و شخصی او هستیم که برخی از بخش‌ها توسط خانواده فرانسوا حذف شده است. طنز، شفقت و شیرینی را در بسیاری از نامه های او یافتم که زیبایی شگفت انگیزی را در مرد به نمایش می گذارد. این کتاب ما را به سال 1984 می برد، درست زمانی که او روی فیلمنامه کار می کرد و در شرف تبدیل شدن به یک پدر جدید بود.