آخرین نبرد لنین

همچنان که سرمایه داری دارد در قرن بیست و یکم وارد بحرانهایی میشود که عمیقترین بحرانهای اقتصادی و اجتماعی از دهه‌های بین دو جنگ جهانی امپریالیستی اول و دوم تا‌کنون بوده است؛ مسایل پروگراماتیک و استراتژیکی که در اوایل دهه ی 1920 در جنبش کمونیستی کارگری مورد مناقشه بودند، دارند یک بار دیگر در چشم‌اندازهای طبقه‌ی کارگر در سراسر جهان، در مسیرحرکت تاریخی اش به سمت تسخیر قدرت، نقش وزینی پیدا می‌کنند. در سال‌های 1922 و 1923 لنین، رهبر مرکزی نخستین انقلاب سوسیالیستی جهان، نبردی را پیش برد که آخرین نبرد سیاسی‌اش شد. آنچه در معرض خطر بود، تداوم مسیر پرولتری انقلابی بود که در اکتبر 1917 کارگران و دهقانان را در امپراطوری سایق تزار بر مسند قدرت نشاند و شالوده‌ی یک جنبش انقلابی واقعا جهانی رنجدیدگان را ریخت که خود را در جهت تحقق سرمشقی که بلشویک‌ها گذاشته بودند سازماندهی می‌کردند. “پیروزی از آن کیست؟” این سوال را لنین در مارس 1922 مطرح کرد. آیا کارگران و دهقانان، که تازه از درون سال‌ها جنگ، ویرانی و قحطی بیرون آمده‌ بودند، می‌توانستند جلوی جهان سرمایه‌داری متخاصمی که جمهوری شوروی را احاطه کرده بود بگیرند؟ از همه مهم‌تر، آیا آن‌ها تحت آن شرایط می‌‌توانستند در داخل کشور بر اقشار بورژوایی که سر برون می‌آوردند و یاران خادم به خویش‌شان در درون دولت و دستگاه حزب کمونیست، فایق آیند؟آخرین نبرد لنین، برای نخستین‌بار، گزارش‌ها، مقالات و نامه‌هایی را یکجا در کنار هم قرار می‌دهد که لنین از طریق آن‌ها نبرد سیاسی‌اش را پیش برد. بسیاری از این اسناد ده‌ها سال‌ توقیف بودند و برخی هرگز پیش از این به زبان انگلیسی منتشر نشده‌ بودند.