کتاب اندر آداب و احوال

کتاب اندر آداب و احوال مجموعه­ ای از طنزهای انتقادی – اجتماعی منوچهر صفاست که با نام مستعار “غ. داوود” در دهه­ های 1330 و 1340 در مجلات علم و زندگی، کتاب هفته و فردوسی منتشر کرده است. منوچهر صفا در این کتاب در مقام یک راوی عادی و البته آگاه به جهان بیرون (بخوانیم فرهنگ دیگری) و هوشیار به جهان درون (بخوانیم فرهنگ خودی) از تناقض­ های فرهنگی سخن می­گوید و با نکته سنجی و طنزآوری بی­مانند به هجو مظاهر مدرنیستی زندگی روزمره ­ی ایرانی می ­پردازد. از این­رو، یکی از مضامین اصلی آثار او در این کتاب، نمایاندن تناقض میان سنت و مدرنیته درونی نشده و شبه مدرنیسمی است که مشخصا از اواسط دهه ­ی 1330 آغاز می­شود. کار مولف در این آثار بازنمایی عمق ابتذال زندگی کاریکاتوریستی آدم ­ها گرفتار در چنبره­ی روابط بیمارگونه با محیط است که فاصله ­ی میان فضایل پذیرفته­ ی اجتماعی و واقعیت­ های موجود و رابطه­ ی معکوس میان آنچه هست و آنچه سودایش را در ذهن دارند، موقعیتی طنزآمیز به وجود می­ آورد. در چنین فضایی است که عبارت “عفت عمومی” و ادعای نظارت حکومت وقت بر اخلاق، مضحک ه­ای بیش نیست که تنها می­ شود آن را دستمایه­ ی طنز قرار داد.