این کتاب که در فرم سفرنامه داستانی نوشته شده است، شامل روایت های داستانی عجیبی است که غلامی از سفر به چند شهر ایران داشته و در آن از زاویه نگاهی متفاوت به آن منطقه نگاه کرده است که در نوع خود بسیار عجیب و در خورد توجه است. ساوه، نائین، مرنجاب، بندر ترکمن، زاهدان، خاش، کرمان، شهداد، بیرجند، تفرش و نهادوند از جمله شهرهایی هستند که غلامی در این کتاب به آنها سرزده است. نکته جالب توجه در روایت های داستانی این کتاب حضور شخصیتی با عنوان «کی یر که گور» در برخی از روایت هاست که غلامی او را به نوعی همسفر خود قرار داده و روایتش را در پاسخ به پرسش های مطرح شده از سوی وی شکل می دهد.کی یر که گور (1813- 1855) در اصل، فیلسوف شهیر دانمارکی است که در آثار خویش به طور پراکنده ولی مستمرّ، به بحث و کنکاش درباره مرگ و نسبت آن با زندگی، پرداخته است. از نظر او. مرگ و زندگی، دو همزادی هستند که در سرای طبیعت به گونه ای جداناشدنی با یکدیگر وجود دارند.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.