جلب همکاری بیماران در فرایند خودشناسی و تجهیز ایگوی آن ها به توانمندی هایی در جهت کار تحلیلی، نقطه ی عطف رویکرد بالینی دکتر فرد بوش را شکل می دهد. او در این کتاب برای ما روشن می سازد که تا چه اندازه تعابیر اغلب تحلیلگران مبتنی بر آن چیزی است که آن ها درک می کنند نه آنچه بیماران آماده ی شنیدن آن هستند، اینکه بسیاری از جنبه های درمان تحلیلی به جای آنکه در جهت مشارکت دادن ایگوی بیمار در طی فرایند درمان باشد، متمرکز بر حفظ جایگاه همه توان و مشاهده گر تحلیلگر است. دکتر بوش به ما می آموزد که چگونه تغییر در این رویکرد و در نظر گرفتن ایگوی بیماران به عنوان همکارانی راستین در طی فرایند تحلیل ضروری و نقش آفرین است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.