جشن نامه ابوالحسن نجفی

“جشن نامه ابوالحسن نجفی” اثری است حاوی گفتگوها و مقالات تقدیمی به “ابوالحسن نجفی” که به اهتمام “امید طبیب زاده” گردآوری شده است. این اثر ارزشمند در تکریم فردی که یکی پرکارترین پژوهندگان و والاترین شخصیت های فرهنگ و ادب به حساب می آید، تدوین شده و انتشارات نیلوفر آن را در بالغ بر هفتصد صفحه منتشر ساخته است. فعالیت های پرشمار این دانشمند بزرگوار، سبب شده تا طیف آثار وی و دوستان و دوستدارانش بسیار وسیع و گسترده باشد که این امر بر حجم بالای “جشن نامه ابوالحسن نجفی” دلالت می کند. مطالب جشن نامه به چند بخش تقسیم شده اند که شامل خاطرات، ترجمه، ادبیات، غلط ننویسیم، وزن شعر و زبان شناسی می باشند. در بخش خاطرات، نوشتارهایی دلنشین و دوست داشتنی از نزدیک به بیست نفر از دوستان و همراهان “ابوالحسن نجفی” آمده است که در این میان نام بزرگانی چون “ضیا موحد”،”فرزانه طاهری”، “بهمن فرمان آرا”، “مدیا کاشیگر”، “علی اصغر محمدخانی” و “احمد امیرعلائی” به چشم می خورد. این بخش از زندگی و شخصیت این پژوهشگر فرزانه، بینشی ارائه می دهد که زندگی پر از پستی و بلندی او و همچنین آشنایی و معاشرت هایش با انسان هایی که همچون خود او فرهیخته بودند را به خوبی نشان می دهد. در بخش ادبیات، جستارهایی از نویسندگان معروفی تدوین شده که یکی از بهترین آن ها، مقاله ی “به یادگار” از احمد اخوت” می باشد. به غیر از این در بخش وزن شعر هم مقاله های “خاستگاه های شعر عروضی فارسی” از “احمد سمیعی” و “نگاهی دوباره به وزن شعر عامیانه”، به قلم تدوینگر همین جشن نامه یعنی “امید طبیب زاده” از قسمت های برجسته و قابل توجه این اثر می باشند.