پیرزنی سالخورده پس از مرگ دختر بیمارش مدتی با خانواده پسرش زندگی می‌کند. اما به علت ناسازگاری، او را راهی خانه سالمندان می‌کنند. نگاه متفاوت خانم گادنی به اشیاء و آدم‌ها، درون‌گرایی او و زبان طنزگونه‌اش روایت اصلی اثر است که در لایه‌های زیرین روایت سوم‌شخص با ظرافت خاصی پنهان مانده است. پل بیلی در سال 1967 بخاطر نگارش این کتاب موفق به دریافت جوایز « سامرست موام » شد. او این رمان را در ۲۸ سالگی نوشت و جامعه‌ی ادبی دهه ۶۰ انگلستان را با شهرت زودهنگامش متوجه خود کرد. او در به تصویر کشیدن شخصیت‌‌های میانسال و پیر نبوغ منحصر به فردی دارد . قلم او با ظرافت تمام هزارتوی اندیشه و به‌ویژه احساس‌ها و عواطف این شخصیت‌ها را واکاوی می‌کند . « فیث گادنی » شخصیت اول کتاب در این رمان خود را در محیطی پر از شایعه ، بدگویی ، اجبار به جمع‌گرایی و رفتارهای کلیشه‌ای می‌یابد. همه از او می‌خواهند به وضع موجود عادت کند و اعتراضی نداشته باشد. او خود را در این میان تنها و غریبه حس می‌کند. اما جالب این‌جاست که چندان تلاش نمی‌کند تا خود را با گروه هماهنگ کند بلکه…
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.