زندگی میکل آنژ

مردان بزرگ به قله های رفیعی می مانند که هر چند از باد تازیانه می خورند و در ابرهای قیرگون فرو می روند آدمی بر بلندی شان بهتر و عمیق تر نفس می کشد، پلیدی های دل را در پاکی و لطافت هوایشان فرو می شوند و چون ابرها به یک سو روند خود را بر نوع بشر مسلط می بینند. آری چنین بود کوه عظیمی که بر فراز ایتالیای رنسانس سر بر آسمان می شود و ما اکنون نیمرخ طوفان زده اش را می بینیم که در افق دوردست از برابر دیدگانمان نا پدید می شود. “میکل آنژ” از جمله کسانی بود که در آتش رنج سوخته اند، در وجودش نیرویی بود که وی را به پیکار وا می داشت و در این پیکار پیروز هم می شد و…