سازمان پرورش افکار که آینه تمام نمای آمال حکومت رضاشاه و «مرکز تجمع آرمان ها و برآیند نهایی فعالیت فرهنگی»نظام بود،ایدئولوژی یکسان سازی فرهنگی را مد نظر داشت و لاجرم با نگاهی تمرکز گرا و اقتدار طلبانه به امور و شئونات اجتماعی مینگریست یعنی قائل به اعمال نظر یکجانبه از بالا به پایین با زور و اجبار بی توجه به نیازهای طبقات اجتماعی بود.نتیجتا این آینه پندار با آشوب زمانه تیره شد و سازمان پرورش افکار در پی حمله متفقین به ایران و فروپاشی نظام رضاشاهی در 1320،فرو ریخت.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.