کتاب عشق و انسان در مثنوی مولوی

عشق و انسان دو مسأله اساسی تاریخ بشر است که در زوایای زندگی او به چهره های گوناگون خودنمایی کرده است. از این رو در طول تاریخ، صدها عنوان کتاب علمی، عرفانی، هنری، ادبی و… در این خصوص تولید شده است. باز حکایت باقی است و این سیره تا قیامت جاری است. کتاب حاضر به بحث در این موضوع مهم پرداخته و دیدگاه مولانا را در این خصوص در مثنوی شریف در دو بخش بیان می کند. بخش اول در موضوع عشق است که در طول تاریخ حیات بشر، بسیاری متناسب با فهم و درک و عظمت وجودی خود بدان پرداخته اند و عشق در مثنوی به اندازه ادراک مولوی از عشق می باشد که بسیار ظریف، لطیف، عمیق و وسیع مطرح شده است. از این روست که بسیارند کسانی که معتقدند کمتر کسی است که چون او توانسته به بیان وصف عشق بپردازد. بخش دوم کتاب که دارای فصول گوناگون و بعضا تازه و بکر است، به رابطه انسان با خدا از وجوه مختلف می پردازد. برای هر انسان عارف یا در مسیر عرفان لازم است با این وجوه گوناگون آشنا گردد. بهترین نوع آشنایی با این موضوعات، آشنایی از طریق انسان آشنایی چون مولوی است که عمری در این مسیر حرکت کرده است. همه مطالب تفسیر حاضر با تکیه بر اشعار مثنوی معنوی فراهم آمده و از ذکر افکار دیگران که موجب اطاله کلام و گم شدن کلام مولوی در میان کلام دیگران می شود، پرهیز شده است .