فریاد مرگ

ژرژ باتای در اواخـر زندگی اش شعـر سـرائـیـدن را آغاز کرد.

اکثر اشعار وی بین سال های ۱۹۴۲ تا ۱۹۵۷ سروده شـده است و نقـدهای مختلفی در باب آن منتشر شـده است، نسبت به این اشعار همراه با اشعاری نظیر یازده قطعه ی منتخب آرک آنژلیک بی توجهی صورت گرفت، یکی از عللـی که شعر باتای برای دهه ها نادیده گرفته شده است، کم اهمیت بودن اشعـارش نـبـوده است؛ بلکه اشعـار وی توسط آندره برتون و سورئالیست ها طرد شده بود چرا که باتای به هر شکلی از انسجام در من که برتون شیفته آن بود بــاوری نداشت و این امـر یکی از علل جدایـی وی از سورئالیست ها به شمار می رفت.

شعر از دیدگاه ژرژ باتای تمريـن فلسفـه اش بود.

اساسا باتای بر این باور بود که شعـر شـيـوه ای است که می تـوان به واسطـــه ی آن از طبیعت فراتر رفت و به یک ابرمرد زرتشتی بدل شد .