قمارباز

بقیه‌ی عمر

اگر بگویند همین‌شب همین‌جا خواهی مُرد

در زمان باقی‌مانده چه خواهی کرد؟

ـ نگاه می‌اندازم به ساعت مچی‌ام /

پیاله‌ای آب‌میوه می‌نوشم

گاز می‌زنم سیبی را

مدتی طولانی خیره می‌مانم به مورچه‌ای که یافته روزی‌اش را

بعد نگاهی می‌اندازم به ساعت مچی‌ام/

هنوز وقت دارم بتراشم ریشم را

و سر فرو کنم در آب / با خودم می‌گویم:

« کمی رنگ و لعاب دهم به نوشته‌ام/

آبی باشد لباسم بهتر است/

تا ظهر در کتاب‌خانه‌ام زنده می‌نشینم

اثری از واژه‌ها نیست

سپید است و سپید و سپید…

واپسین نهارم را درست می‌کنم

دو پیاله می‌گذارم، یکی برای خودم

یکی هم برای آن‌که سرزده می‌رسد

بعد، قیلوله‌ای میان دو رؤیا/

اما از خواب می‌پرم با صدای خرناسه‌ام…

بعد، نگاه می‌اندازم به ساعت مچی‌ام:

هنوز وقت دارم برای خواندن/

یک بخش از دانته می‌خوانم و نیمی از معلّقات

نگاه می‌کنم که چگونه می‌گذرد زندگی‌ام

و ارزانی می‌شود به دیگران

نمی‌روم دنبال کسی که پُر کند آن را

ـ این‌گونه؟

ـ این‌گونه، این‌گونه

ـ بعد؟

ـ شانه می‌زنم مو‌هایم را، و پرت می‌کنم شعر را…

همین شعر را

میان آشغال‌ها

نوترین پیرهن‌ایتالیایی‌ام به تن

با صدای کمانچه‌های اسپانیایی تشییع می‌کنم خودم را

و قدم‌زنان می‌روم تا گورستان!