مرا به صندلی الکتریکی بسپار

داستان های این مجموعه، مدرن و پست مدرن، ایده ی «رویای آمریکایی» را نقد می کنند و به ریشخند می گیرند. رویایی که بعد از رکود بزرگ، مک کارتی، ویتنام، اردوکشی نظامی به عراق و افغانستان، ظهور بوش و ترامپ، هر بار به شکلی فرومی ریخت و وارونه می شد. ویرانی رویای آمریکای را در درام، داستان کوتاه و رمان مدرن و پست مدرن آمریکا به وضوح می توان دید. شعار و الگویی سیاسی فرهنگی که دم از آزادی و رفاه و یکپارچگی می زند هر آینه با رخدادهایی چون قتل کندی، ریگانیسم و برجهای دوقلو از هم می پاشد و با نوعی زیباشناسی منفی و ضداستعلایی در ادبیات منعکس می شود.