سروده های شاملو گاهی تلخ و گزنده هستند و گاه نرم و امیدبخش؛ حتی عاشقانه هایش هم گاهی پرسوز و گداز می شود و گاهی نفرین هایی که از عمق جانش برمی آید. این اشعار آینه ی احساسات و عواطف شاعر است، که گاهی در اوج لطافت طبع، سایه های سیاه و تیره ای هم آن را می گیرد. اما هنوز هم زندگی چیزهای زیادی دارد که می توان به آن ها دلخوش کرد و ادامه داد. این اشعار حدیث نفس شاعری است که مانند دانایی کل در سایه نشسته و نظاره گر جریان هستی و جهان است.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.