تب تند امریکای لاتین

در ۱۹۶۷ بعد از آن‌که چه‌گوارا را کشتند، فیدل کاسترو تنها کسی را که با او مثل آدمی همتراز خودش حرف می‌زد، از دست داد. درباریان تعظیم می‌کنند، اما چه می‌توانست بگوید «نه». در ۱۹۸۰ با مرگ نزدیک‌ترین رفیقش، سلیا سانچز، او از وجود تنها کسی محروم شد که می‌توانست برایش به‌سادگی فیدل باشد، نه «رهبر کبیر». و در پی فرو ریختن دیوار برلین، کاسترو در میدان سیاست تنها ماند، تنها در برابر مغاک امپریالیسم و کاپیتالیسم.