کتاب ابیات پراکنده شاهنامه در منابع کهن فارسی

از شاهنامۀ فردوسی دستنویس‌های بسیاری در دست است، اما هیچ‌یک از تحریفات و تصحیفات گوناگون و متعدد در امان نمانده است.

کهن‌ترین آن‌ها نسخۀ فلورانس(موّرخ 614 ق)، حدودا دویست سال پس از پایان سرایش شاهنامه کتابت شده و تنها نیمی از متن شاهنامه را دربردارد.

از این رو ، مصحح شاهنامه در جنب استفاده از دستنویس‌های کهن و معتبر این کتاب ، ناگزیر از مراجعه به منابع جانبی و بهره‌گیری از آن‌هاست.

دسته‌ای از این منابع مهم جانبی کتاب‌های فارسی سده‌های ششم و هفتم هجری است که ابیات پراکنده‌ای از شاهنامه در آنها نقل شده است.

در کتاب حاضر این ابیات با مراجعه به کهن‌ترین و معتبرترین نسخ خطی آن متون گردآوری شده و ضبط آن‌ها با ضبط‌های شاهنامۀ مصحح جلال خالقی‌مطلق

و همۀ دستنویس‌های اساس آن تصحیح مقابله گردیده و تمام همخوانی‌ها و ناهمخوانی‌ها در اختیار مصححان و متن‌پژوهان قرار گرفته است.