کتاب نک و نال

بخشی از کتاب :

نک و نال از بهترين رمان‌ های ايرلندی قرن بيستم «يک‌وقتي تو اين شهرستان مردی زندگی می کرد به اسم سيتريک اُساناسّا. شکارچي خيلي خوبي بود. خيلي هم دست‌ و‌ دل‌ باز بود و هر ‌چي اخلاق خوب هست که به آدم عزت و احترام بدهد، سيتريک داشت. ولي حيف! سيتريک به يک چيز ديگر هم معروف بود، اين‌که تهِ فقر و نداري و گرسنگي و بدبختي بود. خيلي دست‌ و‌ دل‌ باز بود؛ حتا کم‌ترين چيزش را هم با همسايه‌ ها قسمت می کرد، ولي يادم نمی آيد اصلا چيزي داشته باشد. حتا آن يک‌ خرده سيب‌ زمينی را هم که لازم است که با آن روح و تن آدم به هم وصل بماند، نداشت. وضع‌ اش جوري بود که تو کوردکادوراگا که همه تا سر تو نداري غرق هستند، به او می گفتيم صدقه‌ بگير و بی چاره. آقاي شيک‌ و‌ پيکی که با ماشين از دوبلين آمده بود که به آس‌ و‌ پاس‌ های اين‌جا سرکشی کند، از سيتريک به‌ خاطر نداری و فقر گيلی اش حسابی تعريف ‌می کرد و می گفت تا حالا کسی را نديده که اين‌ قدر گيلي واقعی باشد و اين‌ قدر نداشته باشد که بخورد. يکي از آقايان محترم بطري آب کوچک سيتريک را شکست چون می گفت داشتن آن يک بطري می زند وجهه‌‌ ی ندارش را خراب می کند. چون تو کل ايرلند هيچ‌ کس به‌ قدر سيتريک اُساناسّا ندار نبود.» (از متن کتاب)