کتاب قدرت معنا

در دل جنگل، احساس می‌کنم هیچ اتفاقی در زندگی-هیچ ننگ یا مصیبتی-نمی‌تواند بر من چیره شود، مگر آنکه چشمانم را از دست بدهم. زیرا طبیعت همیشه می‌تواند تسکین‌دهنده و جبران‌کننده باشد. وقتی بر زمین خالی ایستاده‌ام، با نسیمی که سرم را نوازش می‌کند و فضایی بی‌کران که روحم را به آسمان می‌برد، همۀ خودخواهی‌ها و دغدغه‌های بی‌ارزش از بین می‌روند. انگار دیگر من وجود ندارد؛ من تبدیل به یک گوی شفاف و تهی می‌شوم، اما در همان حال همه‌چیز را می‌بینم. جریان‌های هستی از درونم عبور می‌کنند؛ من بخشی از خدا هستم یا ذره‌ای کوچک از وجودِ او.