کتاب منطقه ی گرگ و میش

این رمان شکنندگی حقیقت و پیچیدگی‌های حافظه را بررسی می‌کند. فرناندز نشان می‌دهد که چگونه روایت‌ها – چه واقعی و چه خیالی – هویت ملی و فردی را شکل می‌دهند و مشروعیت روایت‌های تاریخی را به چالش می‌کشند. او همچنین با پیامدهای روانی خشونت دولتی دست و پنجه نرم می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه ترس، همدستی و مقاومت در نسل‌های مختلف بازتولید می‌شود. موضوع کلیدی دیگر، نقش داستان‌سرایی در مواجهه با آسیب‌های تاریخی است. فرناندز با ترکیب روزنامه‌نگاری تحقیقی و داستان، به مبارزه برای مستندسازی جنایاتی می‌پردازد که بسیاری ترجیح می‌دهند فراموش کنند. تکنیک روایی او، که بازتابی از ماهیت پراکنده و گاه ناقص حافظه است، دشواری درک کامل یا آشتی با گذشته‌ای دردناک را برجسته می‌کند.