اتاق ورونیکا

اتاق ورونیکا نمایشنامه ای است که توسط ایرا لوین (نویسنده ای است که بیشتر بخاطر کتاب بچه ی رزماری -که پولانسکی بر اساس آن فیلمی با همین نام ساخت- مشهور است) در سال 1973 نوشته شده است. این نمایشنامه خط باریک بین واقعیت و خیال، جنون و قتل را بررسی می کند. جان و مارین مکی زن و شوهر مسن ایرلندی هستند که زوجی جوان به نام سوزان و لری به خانه ی سرایداری شان در حومه ی بوستون می آورند. سوزان و لری به تازگی با هم آشنا شده اند و مکی ها هم این زوج را در یک رستوران بخاطر شباهت سوزان به زنی مرده به نام ورونیکا دیده اند. مکی ها به سوزان می گویند خواهر بزرگ تر ورونیکا بخاطر مرگ او دچار عذاب شده و اوضاع روحی خرابی دارد. آنها سوزان را قانع می کنند تا مانند ورونیکا لباس بپوشد و با خواهرش حرف بزند شاید بتواند حال او را بهتر کند. سال 1973است اما خواهر ورونیکا فکر می کند 1935 است. زوج پیر سوزان را در اتاق ورونیکا تنها می گذارند تا با مشکل روبرو شود اما پس از مدتی با لباس ها و ظاهری کاملا متفاوت برمی گردند…از آنجایی که با شناسایی نام واقعی شخصیت ها طرح و پلات نمایشنامه برای مخاطبانی که اثر را می شنوند لو می رود، نام هایی که در نسخه های چاپ شده و نمایشنامه نیز برای چهار شخصیت از آنها استفاده شده است مرد ، زن، دختر جوان و مرد جوان است. نمایشنامه اتاق ورونیکا آمیزه ای از ترس و هیجان است. لوین با موفقیت فضایی وهم انگیز و هولناک ایجاد کرده است. او چنان روایت پیچیده ای خلق کرده که مخاطب را گیج می کند و یافتن واقعیت را برایش دشوار می کند. پایان بندی غافل گیرانه اش هم بر جذابیت آن افزوده است.