اسطوره های هندی

در کتاب حاضر، اسطوره های روایت شده ی هندی از قرن اول میلادی تا قرن شانزدهم به همراه آموزه های دینی آن ها تشریح گردیده که از منابع مختلف، به خصوص متون دایره المعارفی پوراناها (داستان های قدیم) برگزیده شده است. گفتنی است، مضامین اصلی این اسطوره ها، آفرینش، نگهداری، ویرانی، قدرت توهم زایی و پرتوی لطف خدایان است؛ پنج فعالیتی که همه ی خدایان هندو در آن ها سهیم اند. هم چنین، اصلی ترین چهره های مجمع خدایان هندی، “شیوا”، “ویشنو” و “دیو” است که در کتاب معرفی و رابطه ی آن ها با ضد خدایان، پریانی و زاهدان بررسی شده است. به تصریح کتاب: “اسطوره ی هندی از شخصیت های بی شمار و گوناگون آکنده است. بعضی از آن ها از جمله هشت خدایی که بر جهت های اصلی فرمان می رانند (اشتادیک پالاها) یا هشت نگهدارنده ی آسمان” ریشه در کیش ودایی دارند. ایندره، خدای باران، آگنی، خدای آتش (که به ترتیب نگهبان شرق و جنوب شرقی هستند)، سوریا یا خورشید و اوشاها یا الهه ی طلوع از آن جمله اند. شماری دیگر، شخصیت هایی پیچیده اند که منشامحلی خود و پذیرش بعدی در مجمع خدایان هندی را به نمایش می گذارند. عده ای دیگر، به خصوص الهه ها، در ادیان قومی ریشه دارند و در کنار ارواح (بهوت ها) و جنیان (گاناها) و خدایان مار مانند (ناگاها) در مکان های دوردست زندگی می کنند. خدایان اصلی دارای خانواده های گسترده و ملتزماتی از شخصیت های کم اهمیت ترند که مرتاضان و ریشی ها (حکیمان)، خنیاگران آسمانی (گندهروها)، زیبارویان و روسپیان آسمانی (اسپرها) و شمار نامشخصی از موجودات نیمه آسمانی را شامل می شوند و همه ی آن ها شادمانه در امور انسانی مداخله می کنند”. برای مثال، یکی از معروف ترین اسطوره های آفرینش که در هنرهای بصری به کرات بازتاب یافته است، ویشنو به مثابه ی ناراین (متحرک در آب ها) است. در این تصاویر، ویشنو بر پیکر مار چند سرخود ششا (باقیمانده ای از یک دور آفرینش پیشین) لمیده است. این مار به آنت (بی پایان) نیز معروف است، زیرا چنبره های آن نمادی از انقلاب پایان ناپذیر زمان است. در پایان یک دوره، ویشنو به هیات یک آتش بلعنده درمی آید که تمامی کیهان را ویران می کند. در حالی که این آتش خشمناک همه چیز را می بلعد، توده ابری در افق پدیدار می شود. بارانی سیل آسا شروع به باریدن می کند که شعله ها را خاموش و همه چیز را در دریایی از آب غرق می کند. سپس ویشنو به هیات ناراین درمی آید و در حالی که بر پیکر مار هزار سر ششا (ترسناک و خیره کننده مثل یک هزار خورشید) دراز کشیده است، در دل تاریکی به خوابی عمیق فرو می رود. هنگامی که ناراین بیدار می شود. آفرینش تازه ای آغاز می شود. بلافاصله نیلوفری از ناف او می روید که خدای چهارچهره ی برهما روی آن نشسته و فرآیند آفرینش را از نو به جریان می اندازد.