خانم بئاته و پسرش

در کتاب بئاتریس و دو کتاب مشابه دیگر یعنی «برتاگارلن» (1900) و «خانم الیزه» (1925) شنیتسلر زنانی را معرفی می کند که تا حد زیادی شبیه به هم اند. این زن ها، قهرمان های این 3 کتاب، همه از طبقات بالاتر از طبقه متوسط اتریشی هستند و با حوادثی مواجه می شوند که هرگز به خیالشان هم خطور نکرده است، اما بئاتریس با خواهران دیگرش در یک مورد تفاوت می یابد. هرچند این هر سه قربانی اوضاع و موارد خاصی هستند اما «الیزه» و «برنا» به طیب خاطر تن به تباهی می دهند در حالی که مورد بئاتریس کاملا ممتاز و مشخص است. بئاتریس خواهی نخواهی، بی اینکه اراده اش کوچک ترین تاثیری داشته باشد حتی کاملا بر خلاف میل قبلیش، به سوی این تباهی کشانده می شود…